Το έργο απεικονίζει την κίνηση του κόσμου στην προκυμαία του λιμανιού μια νύχτα με φεγγάρι. Άνθρωποι περπατούν πεζή στον δρόμο και στο πεζοδρόμιο, άλλοι βολτάρουν με άμαξα, ενώ το κέντρο του δρόμου διασχίζει η σιδηροδρομική αμαξοστοιχία. Τα κτήρια, διώροφα ή τριώροφα, έχουν φωτισμένα παράθυρα. Μερικά καράβια είναι πλευρισμένα στον μόλο, βάρκες είναι δεμένες και διάφορα ιστιοφόρα είναι αγκυροβολημένα αρόδο. Βασικό σημείο αναφοράς ένα τροχήλατο ατμόπλοιο, που δεσπόζει σε πρώτο πλάνο στο κέντρο της αναπαράστασης.

Ο Βολανάκης αρέσκεται στα νυχτερινά τοπία και αποδίδει δεξιοτεχνικά τη διάχυση του φωτός, δημιουργώντας ένα παιχνίδι μεταξύ των σκοτεινών, των σκιερών και των φωτεινών σημείων. Οι λευκές επιφάνειες, όπως τα δύο φουγάρα και οι δύο μεγάλοι ατμοκίνητοι τροχοί, έχουν υψηλή φωτεινότητα και τραβούν την προσοχή του θεατή. Επίσης, αρκετά φωτεινά είναι τα ανοιχτόχρωμα πεζοδρόμια, ενώ έντονη σκοτεινότητα έχουν οι ορεινοί όγκοι στο βάθος.

Το έργο θυμίζει στη σύνθεσή του τον πίνακα «Το λιμάνι του Βόλου», λάδι σε μουσαμά, 32,5x48 εκ., της Εθνικής Πινακοθήκης (βλ. Μανόλης Βλάχος, «Κωνσταντίνος Βολανάκης», σειρά «Οι μεγάλοι Έλληνες ζωγράφοι», Αθήνα 2006, σ. 118-119) και «Το λιμάνι του Βόλου με φεγγαρόφωτο», 1895-1900, 58,5x102 εκ., της Συλλογής του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη.