Σε αυτή την αναπαράσταση ο Βολανάκης συνδυάζει τρεις αγαπημένες του πτυχές: ένα ηθογραφικό θέμα, τη νυχτερινή απεικόνιση και τη ζωγραφική απόδοση αντιπαραθέσεων, το έντονο σκότος και έντονο φως, την πράξη και την απραξία.

Το θαλασσινό τοπίο φέρει μερικά από τα γνώριμα εικονογραφικά χαρακτηριστικά τού Βολανάκη: αριστερά στο βάθος το ανοιχτό πέλαγος με το αναγνωρίσιμο ιστιοφόρο να απομακρύνεται και πιο μακριά ένα ατμόπλοιο να χάνεται στον ορίζοντα. Δεξιά σκιαγραφείται η στεριά, ένας ορεινός όγκος με κτίσματα στην παραλία και πλευρισμένα ιστιοφόρα σκαριά. Στο κέντρο η βασική παράσταση με την απαράμιλλη λεπτομερειακή περιγραφή: σε ένα μονοκάταρτο αλιευτικό ιστιοφόρο, οι ψαράδες έχουν ρίξει τα δίχτυα στη θάλασσα. Ο ένας ψαράς κρατά το πυροφάνι, οι άλλοι δύο τραβούν τα δίχτυα και ένας τέταρτος κρατά το σκοινί της πλευρισμένης βάρκας.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι επιβλητική με τον περίτεχνο συννεφιασμένο ουρανό, το βαθύ σκοτάδι να απλώνεται απειλητικά πάνω στην ήρεμη θάλασσα και το εκτυφλωτικό φως της πυράς να μαγνητίζει την όραση.