Ο Βολανάκης παριστάνει μια θαλασσογραφία με ποικίλα ιστιοφόρα μονοκάταρτα, δικάταρτα, τρικάταρτα, μπάρκα, μπρίκια και ένα ατμόπλοιο να ταξιδεύουν σε ελαφρά φουρτουνιασμένη θάλασσα. Η ατμόσφαιρα είναι επιβλητική και η απεραντοσύνη του τοπίου δημιουργεί ένα έντονο αίσθημα δέους με το αμυδρό φως του συννεφιασμένου ουρανού και τη σκουρόχρωμη κυματώδη θάλασσα. Όλα είναι εν κινήσει και όλα φαντάζουν στιγμιαία και ευμετάβλητα. Η ζωγραφική απόδοση έχει όλους τους ακαδημαϊκούς κανόνες με την άψογη ρεαλιστική απόδοση, που τόσο καλά γνωρίζει και πρεσβεύει ο Βολανάκης, αλλά είναι σαφή και τα στοιχεία που θυμίζουν έναν πρόωρο ιμπρεσιονισμό, που χρησιμοποιεί για να περιγράψει την παροδική εντύπωση της μιας συγκεκριμένης στιγμής. Η έντονη αφηγηματική του διάθεση προδίδεται και από τις επιμέρους εικονογραφικές αναφορές, είτε εμφατικές όπως ο πυκνός καπνός που βγαίνει από το φουγάρο του ατμόπλοιου, είτε διακριτικές όπως η απόδοση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του καταστρώματος, καθώς και των γλάρων που πετούν πάνω από την τρικυμισμένη υγρή επιφάνεια. Αυτή τη φορά η ανθρώπινη παρουσία απουσιάζει όπως και οποιαδήποτε αναφορά στην ξηρά.