Το ψάρεμα με δίχτυα στα ανοιχτά της θάλασσας φιλοτέχνησε ο Βολανάκης, για μια ακόμα φορά, με το δικό του αναγνωρίσιμο ύφος και σύμφωνα με όλους τους ακαδημαϊκούς κανόνες της Σχολής του Μονάχου. Οι αυθόρμητες πινελιές είναι ανύπαρκτες, η ατμόσφαιρα είναι σαγηνευτική, η προοπτική άψογη, η εντύπωση αισθητηριακή, η ποιητική διάθεση έκδηλη, η σύνθεση είναι απόλυτα αρμονική και αισθητά θεατρική. Η ανθρώπινη παρουσία μπορεί να είναι περιορισμένη αλλά έχει σημαίνοντα ρόλο στην παράσταση, γιατί δημιουργεί ένα αίσθημα πραγματικότητας και ανταγωνίζεται τον εμφατικά τονισμένο θαλάσσιο χώρο.

Τα επιμέρους εικονογραφικά στοιχεία της ζωγραφικής απόδοσης χαρακτηρίζονται από τη μοναδική αφηγηματική δεξιότητα και την έντονα περιγραφική διάθεση του ζωγράφου.

Κάτω από το χρυσόφαιο φως του ουρανού και καταμεσής της γαλαζοκίτρινης επιφάνειας της απέραντης θάλασσας εμφανίζεται αραγμένη αρόδο μια αλιευτική λέμβος με δεμένα τα πανιά. Πάνω στο κατάστρωμα τρεις ψαράδες τραβούν τα δίχτυα προς το πλοίο και πίσω τους ένας άλλος ψαρεύει. Στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται μέρος της στεριάς και ένα μοναχικό ιστιοφόρο να απομακρύνεται.