Σε αυτή τη σύνθεση ο Βολανάκης διαλέγει, για ακόμη μια φορά, την οπτική γωνία του παρατηρητή από την ακτή προς το ανοιχτό πέλαγος. Αριστερά, το απέραντο γαλάζιο και στο μέσο της θάλασσας ένα μπάρκο αρματωμένο με όλα τα πανιά πλέει σε ήρεμα νερά, ενώ στο βάθος μόλις προβάλλει ένα μικρό ιστιοφόρο.

Στη δεξιά πλευρά της αναπαράστασης, η σύνθεση πυκνώνει και εκτός από τους παραθαλάσσιους ορεινούς όγκους απεικονίζει πλήθος ιστιοφόρων, ατμόπλοιων, μια μικρή προβλήτα με βάρκες και λιγοστά κτήρια στην ακτή.

Σε πρώτο πλάνο το βασικό σημείο αναφοράς, στο κέντρο της αναπαράστασης, μια ψαρόβαρκα στην ακτή και στο πλάι της δυο ψαράδες. Το βλέμμα του θεατή επικεντρώνεται δικαίως στη λεπτομερή ζωγραφική απόδοση της βάρκας και στο χαρακτηριστικό κόκκινο του καραβόπανου.

Πρόκειται για μια λαλίστατη, αν και σιωπηλή, θαλασσινή αναπαράσταση απείρου κάλλους, με όλα τα στοιχεία της ακαδημαϊκής γνώσης του Βολανάκη, αλλά και με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δικής του πινελιάς και των προσωπικών του αγαπημένων αφηγηματικών στοιχείων.