Ένα ακόμη έργο του Βολανάκη που πραγματεύεται εικονογραφικά ένα θαλασσινό τοπίο κατά τις βραδινές ώρες. Στην αριστερή πλευρά του πίνακα απεικονίζεται μια συστάδα παραθαλάσσιων, πετρόκτιστων, μονώροφων, διώροφων και τριώροφων κτηρίων, ενώ στην υπόλοιπη παράσταση απλώνεται η θάλασσα.

Στο κέντρο της σύνθεσης σε πρώτο πλάνο διακρίνονται δύο άνθρωποι με τα πόδια μέσα στο νερό να προσπαθούν με ένα σχοινί, δεμένο σε πάσσαλο, να ρυμουλκήσουν ένα δικάταρτο ιστιοφόρο, ενώ ένας τρίτος άνθρωπος τους παρακολουθεί από την ακτή.

Στο βάθος του ορίζοντα, μακριά στο ανοιχτό πέλαγος, διακρίνονται ιστιοφόρα να ταξιδεύουν σε ελαφρύ κυματισμό, ενώ κοντά στην ακτή τα άσπρα παφλάζοντα κύματα σχηματίζουν άσπρους αφρούς, καθώς ερμητικά χτυπούν πάνω στο ξύλινο σκαρί.

Οι άνθρωποι σκιαγραφούνται χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάτω από το αμυδρό φως του συννεφιασμένου ουρανού, ενώ ευκρινώς περιγράφεται μόνον το σκαρί και τα κατάρτια τού ιστιοφόρου.

Όλη η παράσταση χαρακτηρίζεται από μια απλοϊκότητα που δεν παραπέμπει ούτε στο σύνηθες ύφος του Βολανάκη ούτε στην αφηγηματική του δεξιότητα.