Το U-20 ήταν ένα γερμανικό υποβρύχιο, που ναυπηγήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1912 και εντάχθηκε στο Αυτοκρατορικό Γερμανικό Ναυτικό στις 5 Αυγούστου 1913. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συμμετείχε στον γερμανικό αποκλεισμό των Βρετανικών Νησιών με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Βάλτερ Σβίγκερ (Walter Schwieger). Στις 7 Μαΐου 1915, 11 ναυτικά μίλια νότια της Ιρλανδίας και εντός της ζώνης αποκλεισμού, το U-20 τορπίλισε το επιταγμένο από τους Βρετανούς υπερωκεάνιο Λουζιτάνια (Lusitania) , που προσέγγιζε την Ευρώπη προερχόμενο από τη Νέα Υόρκη. Το πλοίο βυθίστηκε μέσα σε 18 λεπτά παρασέρνοντας στον υγρό τάφο 1.198 άτομα.

Η βύθιση προκάλεσε ένα κύμα οργής στις ΗΠΑ, δεδομένου ότι 128 από τα θύματα ήταν Αμερικανοί υπήκοοι, ενώ και οι Βρετανοί επέμεναν ότι το Λουζιτάνια δεν μετέφερε πολεμικό υλικό. Να σημειωθεί βέβαια ότι το 1982 το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών παραδέχτηκε ότι μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών βρίσκεται στο ναυάγιο του πλοίου και το καθιστά επικίνδυνο για τους δύτες που επιχειρούν να το επισκεφθούν.

Οι τότε διαμαρτυρίες είχαν ως αποτέλεσμα την ρητή διαβεβαίωση εκ μέρους του Κάιζερ ότι έδωσε εντολές στο εξής όλα τα επιβατικά πλοία να μη προσβάλλονται. Όμως στις 4 Σεπτεμβρίου 1915 ο υποπλοίαρχος Σβίγκερ παραβίασε τις εντολές και βύθισε ακόμα ένα επιβατικό πλοίο, το Εσπέριαν (Hesperian), 85 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά από την Ιρλανδία. Εξαιτίας αυτού, μόλις το U-20 επέστρεψε στη βάση του ο κυβερνήτης συνελήφθη και φυλακίστηκε. 2 χρόνια μετά ο Σβίγκερ απεβίωσε και μετά θάνατον απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, παρασημοφορούμενος για τη βύθιση πλοίων συνολικά 190.000 τόνων. Όσο για το U-20, το τέλος του ήταν εξίσου άδοξο. Στις 4 Νοεμβρίου 1916 το U-20 προσάραξε σε δανική ακτή και εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμά του, αφού πρώτα με χρήση εκρηκτικών το κατέστησαν άχρηστο επιχειρησιακά.