Το λιμάνι του Βόλου απεικονίζεται μια καθημερινή νύχτα κάτω από το αμυδρό φως του σεληνόφωτος. Το ενδιαφέρον του ζωγράφου επικεντρώνεται στο να σκιαγραφεί τις ανθρώπινες δραστηριότητες στο υποτονικό φως και την ποιητική εικόνα του υγρού στοιχείου, αλλά και στο να αποδίδει ζωγραφικά στην ίδια σύνθεση δύο αντιφατικές εικόνες, τη σιγή θαλάσσιου τοπίου και τον θόρυβο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Στη μακρά παραλιμάνια περιοχή εικονίζεται δίπλα στα φωταγωγημένα κτήρια και πλήθος κόσμου. Άλλοι περπατούν ανέμελα, άλλοι συζητούν, άλλοι διασκεδάζουν, άλλοι επιβιβάζονται σε πλοία, άλλοι ρεμβάζουν το πέλαγος, άλλοι κάθονται στο πεζοδρόμιο, άλλοι εργάζονται και άλλοι μεταφέρονται με άμαξα.

Στο πρώτο πλάνο στα δεξιά εικονίζονται αχθοφόροι να μεταφέρουν φορτία σε αγκυροβολημένο ατμόπλοιο και μια χαρακτηριστική φιγούρα κυρίου με κοστούμι και καπέλο να τους παρατηρεί. Παρενθετικά σημειώνεται πως ιστορικοί τέχνης εικάζουν ότι πρόκειται για αυτοπροσωπογραφική αναφορά, χωρίς αυτό να έχει τεκμηριωθεί. Το σίγουρο είναι ότι όμοια μοναχική μορφή εικονίζεται συχνά στα έργα του Βολανάκη. Στο λιμάνι πολλά ιστιοφόρα είναι δεμένα και ένα άλλο βρίσκεται πιο μακριά αρόδο.