Στην πρώτη διαδικτυακή διάλεξη αναζητήθηκαν οι επιρροές του Κωνσταντίνου Βολανάκη στα καλλιτεχνικά ρεύματα με τα οποία ήρθε σε επαφή κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο. Παρουσιάστηκαν η φλαμανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, ο νεοκλασικισμός, τα ρομαντικά ρεύματα που μπορούσε να δει κατά την περιήγησή του στις πινακοθήκες του Μονάχου αλλά και πιο σύγχρονα ρεύματα όπως η Σχολή της Barbizon, η Σχολή της Χάγης και ο ιμπρεσιονισμός, ρεύματα με τα οποία ήρθε σε επαφή ο Βολανάκης από τις διεθνείς εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος. Στην συνέχεια παρουσιάστηκε το νυχτερινό τοπίο στην ευρωπαϊκή ζωγραφική στην οποία εντάχθηκε και το έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη. Πιο συγκεκριμένα παρουσιάστηκαν τα νυχτερινά λιμάνια του Βόλου και τα πυροφάνια στα οποία αναδεικνύεται η ρομαντική διάθεση του ζωγράφου και η αφορμή που του δόθηκε μέσω αυτής της θεματικής για να αναδείξει τον στοχασμό του ανθρώπου απέναντι στην απεραντοσύνη της θάλασσας και της φύσης.

Στην δεύτερη διάλεξη ολοκληρώθηκε η παρουσίαση των νυχτερινών τοπίων στο έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη. Αφού πρώτα παρουσιάστηκε η σημασία της ιστορικής ζωγραφικής τον 19ο αιώνα αναλύθηκε η ζωγραφική του Βολανάκη στον τομέα αυτό και πιο συγκεκριμένα η θεματική των ναυμαχιών. Λεπτομερής ανάλυση έγινε στο έργο «Η Πυρπόληση της Τουρκικής Ναυαρχίδας» και στον τρόπο που επέλεξε ο ζωγράφος να απεικονίσει το ιστορικό γεγονός. Στην συνέχεια έγινε λόγος για την έννοια του sublime και την απεικόνιση του μεγαλείου της φύσης στην ευρωπαϊκή ζωγραφική ήδη από τον 17ο αιώνα. Στην ενότητα αυτή παρουσιάστηκαν έργα σπουδαίων καλλιτεχνών που απεικόνιζαν την φύση και ιδιαίτερα την θάλασσα σε ακραίες συνθήκες, όπως ο JMW Turner και ο Ivan Aivazovsky. Στους ζωγράφους αυτούς αντιπαραβλήθηκε το έργο του Βολανάκη όπου εμφανίζεται πιο συγκρατημένος στην απεικόνιση ακραίων καιρικών φαινομένων και περισσότερο με μια ψυχογραφική απεικονιστική διάθεση.

Ξεκινώντας από την φλαμανδική ζωγραφική των Peter Bruegel και Hendrick Avercamp όπου στο έργο τους παρουσίαζαν ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων να συνυπάρχουν σε σκηνές από τον καθημερινό βίο της εποχής, το έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη ήρθε στο μικροσκόπιο επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της συγκεκριμένης παρουσίασης στους ανθρώπους που απεικονίζονται στο έργο του. Κατεξοχήν θαλασσογράφος, ο Βολανάκης δεν έχει μείνει στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης για την επικέντρωσή του στον άνθρωπο όπως ο Νικόλαος Γύζης ή ο Νικηφόρος Λύτρας. Μια προσεχτικότερη ματιά στο έργο του όμως αναδεικνύει το πως ο Βολανάκης αν και σε πρώτο πλάνο ενδιαφερόταν για την θαλασσογραφία, έδινε ιδιαίτερη προσοχή στα ανεκδοτολογικά στοιχεία που αφορούσαν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων που συναντούσε στα λιμάνια του Πειραιά και του Βόλου ή τους ψαράδες στην θάλασσα. Εκεί με ιδιαίτερη προσοχή απεικόνιζε τις κινήσεις τους, τα ενδύματά τους και την συνύπαρξη διαφορετικών κοινωνικών τάξεων στο έργο του.

Η τέταρτη και τελευταία ξενάγηση στο έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη επικεντρώνεται στον τρόπο που ο καλλιτέχνης χειρίζεται το φως και το χρώμα. Πρόκειται για τα σημαντικότερα εργαλεία του καλλιτέχνη, τα οποία καθορίζουν την ατμόσφαιρα του έργου. Ερχόμενοι και πάλι στις διδαχές του καλλιτέχνη που έλαβε στο Μόναχο, η ξενάγηση αυτή στέκεται προσεκτικότερα στις μεγαλύτερες επιρροές του καλλιτέχνη και πως αυτές προσαρμόστηκαν στο έργο του. Στην συνέχεια αναλύεται το ευρύτερο πλαίσιο της θαλασσογραφίας τον 19ο αιώνα το οποίο ξεφεύγει από τα ευρωπαϊκά πλαίσια και επεκτείνεται μέχρι την Αμερικανική Ήπειρο και τους καλλιτέχνες της ομάδας του Hudson River. Το έργο του Βολανάκη αντιπαραβάλλεται όχι μόνο με τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας ζωγραφικής αλλά και με καλλιτέχνες λιγότερο γνωστούς, με σημαντικό ωστόσο έργο, σε μια προσπάθεια κατανόησης της σημασίας αυτής της ζωγραφικής.