Μια από τις γλαφυρότερες τοπιογραφίες του Βολανάκη που εκπέμπει έντονη νοσταλγική γοητεία. Η αρμονική απεικόνιση του φυσικού κάλλους προκαλεί ένα αίσθημα θαυμασμού στη φύση και ο ηθογραφικός χαρακτήρας του έργου τού αποδίδει μια ιδιαίτερη ζωντάνια.

Σε πρώτο πλάνο παρουσιάζονται αραγμένες στην ακτή μια μικρή βάρκα και ένα ιστιοφόρο. Δίπλα τους κάθεται περίγυρα μια οικογένεια ψαράδων, μητέρα, πατέρας με δύο παιδιά, και καθαρίζουν δίχτυα. Μπροστά τους μια ξύλινη ιχθυόσκαλα με δεμένα κάθε λογής ψαράδικα ιστιοφόρα. Λίγο πιο μακριά βηματίζει ένας κύριος με καπέλο, η χαρακτηριστική ανδρική φιγούρα που ενίοτε επαναλαμβάνει ο Βολανάκης στα έργα του, και κοντά του διακρίνεται ένα ζεύγος πλάι στα νερά. Ακόμα πιο μακριά ξεπροβάλλει ένας παραθαλάσσιος οικισμός με πολλά δέντρα και στο βάθος απεικονίζεται ένα ακρωτήρι, μια μακρά λωρίδα άγονης γης.

Αριστερά του όρμου πρωταγωνιστεί η απαστράπτουσα θάλασσα με τις χρυσαφένιες ανταύγειες στα γαλήνια πρασινογάλανα νερά της. Η λεία γυάλινη επιφάνειά της έρχεται σε αντίθεση με τη βραχώδη ακτή και την άγρια χλωρίδα της. Η παράσταση ολοκληρώνεται με γνώριμα ιστιοφόρα που απομακρύνονται στο βάθος του ορίζοντα.