Σε όλη την παράσταση κυριεύει η απόλυτη γαλήνη και η άπνοια είναι εμφανής. Τα ατάραχα διάφανα νερά της θάλασσας λαμποκοπούν με την αντανάκλαση του πενιχρού φωτός που διαπερνά τον νεφελώδη ουρανό. Δεξιά στο βάθος διακρίνεται μια γυμνή λωρίδα γης και κοντά της σκιαγραφούνται αραγμένες βάρκες και αγκυροβολημένα ιστιοφόρα. Αριστερά, απλώνεται η θάλασσα να χάνεται στον ορίζοντα και ένα μεγάλο ιστιοφόρο με ανοιγμένα τα πανιά, εικονογραφικό χαρακτηριστικό του Βολανάκη, διαφαίνεται να απομακρύνεται.

Χαμηλά στον ουρανό διεσπαρμένοι απανταχού πετούν γλάροι. Στο κέντρο της αναπαράστασης απεικονίζεται με λεπτομερειακές διατυπώσεις μια τράτα και δίπλα της οι φελλοί από τα ριγμένα στη θάλασσα δίχτυα. Κατά μήκος της κουπαστής κρέμονται πανιά και βοηθητικά σκεύη, ενώ στο κατάστρωμα κάθονται τέσσερις ψαράδες, με διαφορετικά καλύμματα κεφαλής. Οι τρεις στο κέντρο συζητούν και ο τρατάρης κρατά τα κουπιά.

Οι χρωματικές διατυπώσεις, με τις ήπιες τονικές διαβαθμίσεις σε συνδυασμό με την απαράμιλλη περιγραφική ικανότητα του Βολανάκη, δημιουργούν στη σύνθεση μια έντονη πλαστικότητα.