Ο Βολανάκης και σε αυτή την τοπιογραφία τονίζει, για ακόμα μία φορά, τη μνημειακότητα της παράστασης με την προοπτική γωνία που επιλέγει. Με το σύνηθες μορφοπλαστικό του λεξιλόγιο, αντιπαραθέτει την απεικόνιση της στεριάς με αυτή της θάλασσας και προβάλλει δεξιοτεχνικά τις χρωματικές αντιθέσεις. Αριστερά, η σύνθεση μετατρέπεται σε θαλασσογραφία όπου στο κέντρο δεσπόζει ένα εντυπωσιακό ιστιοφόρο, με τα πανιά του, να απομακρύνεται στην ανοιχτή θάλασσα, ενώ δεξιά στο βάθος απεικονίζεται πλήθος πλεούμενων ιστιοφόρων ποικίλλων τύπων. Σε πρώτο πλάνο η πέτρινη προβλήτα και δίπλα της αραγμένο σκάφος με πανί σακολέβα, με έναν ναύτη. Στην προβλήτα ναύτες καθαρίζουν δίχτυα, ένας ψαράς ψαρεύει με καλάμι και ένα ζευγάρι αγναντεύει τη θάλασσα, ενώ παρακάτω διακρίνονται άνθρωποι μπροστά σε βάρκες και ιστιοφόρα τραβηγμένα στη στεριά. Οι εντυπωσιακές λεπτομέρειες στα κατάρτια, τα ξάρτια, τα πανιά και τα κουπιά, αλλά και στα ιδιαίτερα ενδυματολογικά χαρακτηριστικά των ψαράδων με το φέσι, την κουκούλα ή το ψαθί, προδίδουν την περιγραφική διάθεση του ζωγράφου.