Σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, κάτω από έναν θυελλώδη ουρανό, απεικονίζεται ένα καράβι το οποίο δίνει μάχη με τα κύματα, η ορμή των οποίων γέρνει το σκαρί του προς τα δεξιά. Στο βάθος αριστερά απεικονίζεται και δεύτερο πλοίο, το οποίο όμως δεν αντιμετωπίζει την ίδια καταιγίδα και εμφανίζεται να πλέει σε πιο ήρεμα νερά. Όλη η ένταση και η δραματικότητα δίνεται στο πρώτο πλάνο του πίνακα όπου διαδραματίζεται η αναμέτρηση του ανθρώπινου στοιχείου, όπως υποδηλώνεται με το καράβι, με τα στοιχεία της φύσης. Με μοναδική ικανότητα, ο ζωγράφος απεικονίζει τα αφρισμένα κύματα που χτυπούν με μανία το σκαρί του πλοίου. Εξαιρετική είναι και η απόδοση του ουρανού ο οποίος τείνει να γίνει ένα με τη θάλασσα, ένα τέχνασμα που εντείνει την αγωνία του θεατή.

Οι απεικονίσεις πλοίων σε καταιγίδα, αποτελούσαν αγαπημένη θεματολογία για τους ρομαντικούς ζωγράφους στους οποίους συγκαταλέγεται ο Ιβάν Αϊβαζόφσκι (Ivan Aivazovsky, 1817 – 1900). Η άνιση αναμέτρηση του ανθρώπου με την φύση, έβρισκε την ιδανική απεικόνιση στην θαλασσογραφία. Για τον Αϊβαζόφσκι, τον ζωγράφο που αποτελούσε την υπερηφάνεια της Ρωσίας και ήταν από τους δημοφιλέστερους και εμπορικότερους καλλιτέχνες της εποχής του, η απεικόνιση των κυμάτων υπήρξε η απόλυτη καλλιτεχνική του κατάκτηση. Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να μπορεί να απεικονίσει καλύτερα την δομή των κυμάτων, την ένταση και τον ρυθμό τους. Η επανάληψη μάλιστα του ίδιου θέματος, για τον οποίο ήταν επιτακτική για την «διόρθωση των λαθών του παρελθόντος» όπως έλεγε χαρακτηριστικά, είχε οδηγήσει στην τελειοποίηση της τεχνικής του και στην δημιουργία πραγματικών αριστουργημάτων του είδους.